Ringo Decuyper, geboren te Blankenberge op 8 juli 1974.

Ik ben begonnen met onderwaterfotografie maar ontdekte algauw de mogelijkheden van Urban fotografie.

Het eindresultaat van de foto spreekt tot ieders verbeelding.

Mijn foto’s roepen beelden op. Ze ademen de “grandeur” van vroeger uit.

Wat rest van deze grandeur is slechts een schim ervan. Lang vervlogen stemmen, vergane glorie.

De leegheid samen met de architectuur vertellen hun verhaal.

Het verleden vertelt zo zijn verhaal in het heden.

De plaatsen die ik fotografeer zijn anders in tijd, ruimte en realiteit dan hun omgeving.

Ze zijn echt en onecht tegelijk. De foto’s laten je eigen verbeelding spreken, laten je fantaseren over toen.

Als ik op locatie ben laat ik eerst het decor tot me doordringen. Mijn zintuigen en gedachten draaien volop.

Ik verander niets aan de decors die ik aantref, de decors spreken voor zich.

Wat van grote waarde is, is perspectief in mijn foto’s. Ik trek de kijker als het ware in mijn foto.

Ik wil dat hij het verval ervaart, daar de schoonheid van ontdekt en tegelijkertijd zich bewust wordt van de

vergankelijkheid, van de broosheid van het bestaan.

Ik fotografeer met Tilt-shift lenzen. Deze vervormen zo weinig mogelijk en laten de architectuur intact.

Zo kan je in één blik een grote ruimte tot je nemen.

Het formaat van de foto maakt deel uit van het kunstwerk.

Het geeft de foto een betekenis mee, een inleving in de foto.

Zonder risico’s is het maken van de foto’s meestal niet. Ik ga dan ook nooit op ontdekking zonder mijn

vaste “fotografiebuddy”. De locaties zijn soms heel gevaarlijk, ze neigen soms naar instorten.

Maar meestal is het decor het nemen van risico’s waard.

Ik wil niet beseffen dat ik gewond kan raken tijdens het nemen van het ultieme beeld.

Ik hou de locaties altijd voor mezelf. Op vragen waar de foto’s genomen zijn geef ik zelden een antwoord.

De schoonheid van het vergane blijft behouden als dit onaangeroerd kan blijven.